Kip en gevogelte
Kip en gevogelte kunnen een onderdeel zijn van een gezond voedingspatroon, vooral vanwege de eiwitten, vitamines en mineralen. Het gaat dan om onbewerkte kip, zoals een stuk kipfilet.
Goed bewaren en hygiënisch bereiden van kip is belangrijk om de kans op een voedselinfectie te voorkomen.
Kip heeft meer impact op het milieu dan plantaardige producten, maar minder dan andere vleessoorten. Je kunt rekening houden met milieu en dierenwelzijn door te letten op topkeurmerken zoals bijvoorbeeld Beter Leven 2 en 3 sterren.
Wat is kippenvlees en gevogelte?
Kippenvlees is het vlees van een kip. Gevogelte is bijvoorbeeld eend of kalkoen. Onbewerkte kip en gevogelte staat in de Schijf van Vijf. Kip en gevogelte is wit vlees. Er bestaat ook rood vlees. Dit komt van zoogdieren, zoals koeien, geiten, schapen en varkens.
Het verschil tussen bewerkt en onbewerkt vlees vind je op de pagina over vlees.
Kippenvlees
In Nederland worden vooral vleeskuikens van de rassen Cobb en Ross gehouden. Deze rassen zijn geselecteerd omdat ze snel groeien. Ze worden geslacht als ze zo’n 6 weken oud zijn. Ze zijn dan nog niet volwassen. Eigenlijk eten we dus geen kip maar kuikens, al ligt het wel als kip in de winkel.
Bedrijven die kip houden voor het vlees, heten vleeskuikenhouderijen. Bij kuikens is nog geen duidelijk verschil te zien tussen mannetjes en vrouwtjes. Kippenvlees kan dus zowel van mannetjes- als vrouwtjesdieren afkomstig zijn.
De laatste jaren is de ‘kip van morgen’ in opkomst. Dit zijn langzamer groeiende rassen die leven onder (iets) verbeterde omstandigheden. Deze kippen leven bijvoorbeeld 1 tot 2 weken langer dan gangbare vleeskuikens.
Welke producten worden er gemaakt van kip en gevogelte?
Veel onderdelen van kip en gevogelte worden gegeten. Welke stukken zijn dat en hoe liggen ze in de winkel?
- Borst: filet
- Poten: bouten
- Onderpoten: drumsticks
- Bovenpoten: karbonade
- Vleugels: vleugels
- Lever: kippenlevertjes, eendenlever en ganzenlever
Bewerkte producten
Behalve kippenvlees zijn er veel producten waarin kip is verwerkt. Vleeswaren zoals kipfilet, of kiprollade bijvoorbeeld. Maar ook in snacks zoals kipnuggets, kroketten, frikadellen, knakworstjes en rookworsten zit vaak kippenvlees.
In bewerkte producten zit vlees dat machinaal van kippenruggen en - karkassen is geschraapt. Dit heet separatorvlees. In soepen en sauzen zit vaak kippenvet, dat is onttrokken aan kippenruggen en -karkassen. Kippenlever wordt verwerkt in producten als leverworst.
Herkomst
Nederland heeft een omvangrijke vleeskuikenhouderijsector. Het meeste vleeskuikenvlees wordt geëxporteerd naar Duitsland, Groot-Brittannië en andere EU-landen. Landen in Afrika en Azië zijn belangrijke bestemmingen voor bevroren producten, zoals poten en bouten.
Aan de andere kant importeert Nederland ook veel kip. Een groot deel daarvan wordt in Nederland bewerkt of verwerkt en vervolgens weer uitgevoerd.
Behalve uit Nederland, komt veel rauwe kip uit Duitsland en België. Zo’n 20 procent van de kip komt van buiten de Europese Unie,vooral uit Brazilië, Thailand en Oekraïne. Brazilië is de grootste exporteur van pluimveevlees ter wereld.
Kip uit Brazilië komt diepgevroren of gezouten in Nederland aan. Het is vooral bestemd voor de horeca en de vleesverwerkende industrie en wordt gebruikt voor nuggets, kipsaté, kipschnitzels en dergelijke. Uit Thailand komt vooral gekookte en soms ook al gezouten kip. Deze kip zit vooral in kant-en-klaarmaaltijden. Uit Oekraïne wordt ook verse kip geïmporteerd.
Is kip gezond?
Voedingsstoffen
Vlees van kip en gevogelte is, afhankelijk van het soort gevogelte, rijk aan vitamine B6 en de mineralen fosfor en seleen. Het is een bron van vitamine B2 en het mineraal koper. Daarnaast levert het vitamine B1 en B12, maar duidelijk minder dan andere vleessoorten, zoals rund- en varkensvlees. Varkensvlees bevat veel meer vitamine B1 en rundvlees veel meer vitamine B12 dan kip. Kippenlever is rijk aan vitamine A.
Kippenvlees en vlees van gevogelte bevat van nature eiwit en vet. Er zitten geen koolhydraten in. Wel kunnen er als gevolg van bereiden, bijvoorbeeld paneren (schnitzel, kipnuggets, kipburger), koolhydraten aan het vlees worden toegevoegd.
Het vet van kip en kalkoen bevat ongeveer 25% minder verzadigd vet dan rund- en varkensvlees. Verzadigd vet verhoogt het risico op hart- en vaatziekten. Alleen kip met vel zoals kippenpoten bevat duidelijk meer vet en dus meer verzadigd vet. Kip- en kalkoenfilet is mager vlees. Deze leveren ook minder calorieën.
Bewerkte kipproducten en vleeswaren
De voedingswaarde van vleesproducten zoals kipnuggets, kipknakworst, kipburgers of vleeswaren zoals gebraden of gerookte kipfilet hangt af van hoe het gemaakt is. Vaak zit er veel zout in en is het vetgehalte hoger door bijvoorbeeld frituren.
Bewerkte kip en gevogelte en vleeswaren van kip kan, net als bewerkt vlees en vleeswaren van rood vlees, schadelijke stoffen bevatten die ontstaan doordat het product is geconserveerd door middel van roken, drogen, zouten of door toevoeging van conserveringsmiddelen. Lees meer bij de gezondheidseffecten van vlees en vleeswaren.
Staat kip in de Schijf van Vijf?
Onbewerkte kip en gevogelte staat in de Schijf van Vijf samen met andere onbewerkte magere vleessoorten, vis, peulvruchten, tofu, tempé en ei. In de Schijf van Vijf staat bijvoorbeeld kipfilet en kipdrumstick. Binnen de Schijf van Vijf draait het om afwisseling tussen dierlijke en plantaardige producten. Bekijk het uitgebreide voedingsadvies bij
vlees of vul de
Schijf van Vijf voor jou in voor een advies op maat.
Het is niet nodig om vlees te eten, je kunt het vervangen door andere producten.
Hoeveel kip eten we in Nederland?
Volgens de Voedselconsumptiepeiling van het RIVM eten volwassenen gemiddeld 18,4 gram kip en kalkoen. Dit is exclusief bewerkt vlees en vleeswaren. Wageningen Economic Research stelt jaarlijks vast wat het vleesgebruik is per persoon. Voor pluimveevlees is dit rond de 22 kilo per jaar. Dit is het karkasgewicht, dus inclusief botten. In Nederland is kipfilet favoriet. Minder in trek zijn hele kippen, kippenbouten en kippenvleugels. Verder worden er kippenlevertjes verkocht.
Hoe bereid je kip?
Je kunt kip op allerlei manieren bereiden: van koken, braden, grillen en roerbakken tot barbecueën. Het is belangrijk dat kip door en door gaar is, zodat eventuele schadelijke bacteriën worden gedood. Kip is goed gaar als het vlees van binnen wit is en als het van het bot loskomt.
Voorgaren
In de winkel zijn voorgegaarde kipproducten te koop. Deze hoef je alleen nog maar even te verwarmen. Zie hiervoor de aanwijzingen op de verpakking.
Bij het barbecueën kun je uit voorzorg het beste voorgegaarde kipproducten gebruiken. Kip kun je ook zelf voorgaren.
Ontdooien
Voor ontdooien gelden dezelfde regels als bij vlees.
Hoe bewaar je kip?
Kip en gevogelte zijn gevoelig voor bederf. Het is daarom belangrijk ze goed te
bewaren. Dezelfde adviezen gelden als bij
vlees.
Let er bij kip wel extra goed op dat vocht van rauwe of ontdooide kip niet kan lekken op ander eten, bijvoorbeeld in de koelkast.
Invriezen
Je kunt rauwe kip invriezen. De kip blijft dan zo’n 3 maanden goed. Ook bereide kip en vleeswaren van kip blijven zo’n 3 maanden goed in de vriezer. Bij ingevroren kip komen minder ziekteverwekkers voor. Maar ook dan is het belangrijk de kip door en door te verhitten.
Kun je veilig kip eten?
Ziekteverwekkers
Op rauwe kip en gevogelte kunnen ziekteverwekkers voorkomen. De belangrijkste zijn de bacteriën
salmonella en
campylobacter. Deze komen regelmatig voor. Ook al is maar een deel van de kip ermee besmet, je kunt er wel flink ziek van worden. Dat geldt vooral voor mensen met een verlaagde weerstand, ouderen, jonge kinderen en zwangere vrouwen.
Schadelijke stoffen
In verbrand vlees zitten schadelijke stoffen, namelijk
PAK's. Er zijn onderzoeken waaruit aanwijzingen komen dat het regelmatig eten van verbrand vlees de kans op alvleesklier- of darmkanker verhoogt.
Dierziekten
Kippen kunnen
dierziekten oplopen zoals
vogelgriep. Alle kippen worden voor het slachten gekeurd.
Vogelgriep is geen risico
Het eten van kip is veilig, óók in tijden van vogelgriep. Alle dieren worden voor het slachten gekeurd. Om vogelgriep te bestrijden, worden kippen die (vermoedelijk) ziek zijn, vernietigd en dus niet verkocht. Overigens zal het virus in het denkbeeldige geval dat er toch besmet kippenvlees of eieren verkocht worden, verhitting niet overleven.
Antibiotica
Kippen kunnen
antibiotica krijgen om infecties te voorkomen en te bestrijden. Na gebruik van antibiotica geldt een wachttijd. De kip of producten van de behandelde kip mag in die tijd niet geslacht of gegeten worden. Na deze wachttijd zijn er praktisch geen resten antibiotica meer te vinden in het kippenvlees. Het grootste risico van vaak antibiotica gebruiken is het optreden van antibioticaresistentie. Mensen kunnen door het eten van kip dat niet goed verhit is, besmet raken met ziekmakende bacteriën die ongevoelig zijn voor belangrijke antibiotica. Daarom is het belangrijk om kip veilig te bereiden. Het gebruik van antibiotica bij kippen neemt af. Sinds 2011 is er veel aandacht voor en is het gebruik flink gedaald.
Is kip duurzaam?
Dierenwelzijn
Dierenwelzijn is ook bij kippen een belangrijk punt van aandacht. De meeste bedrijven houden kippen in grote stallen, waar de ruimte per kip beperkt is. De kippen groeien erg snel en kunnen daardoor problemen krijgen met hun gezondheid.
In Nederland moeten alle vleeskuikenhouderijen voldoen aan de regels in de Gezondheids- en Welzijnswet voor dieren. Ook andere Europese landen hebben zulke regels. Zo mogen bedrijven maximaal 42 kilo kip per vierkante meter houden. Dat komt neer op zo'n 19 kippen. Diverse keurmerken schrijven al minder kippen per vierkante meter voor. Buiten Europa is het onduidelijk welke eisen aan het houderijsysteem gesteld zijn. Van nature is een kip een sociaal dier dat leeft in kleine groepjes van een haan, enkele hennen en kuikens. Kippen hebben voldoende ruimte nodig om te kunnen bewegen en de vleugels uit te slaan. Stofbaden zijn nodig om de veren schoon te houden.
Pikken en krabben doen kippen om voedsel te bemachtigen. In de vrije natuur brengen ze de nacht door in bomen. Hier zitten ze hoog en veilig. Kippen die gehouden worden, rusten ’s nachts graag op een verhoogde zitstok.
In de gangbare houderij zorgt de beperkte ruimte, maar vooral de snelle groei voor problemen:
- Stress: Vooral als de kuikens zwaarder worden, hebben ze beperkte ruimte. Ze kunnen dan niet meer zo goed rondscharrelen of in strooisel krabben of pikken. Ook kunnen ze het erg warm krijgen. Dit levert ze veel stress op. Daardoor worden ze sneller ziek en herstellen ze minder goed van infecties.
- Gezondheidsproblemen: Door hun snelle groei en hoge gewicht krijgen kuikens vaak gezondheids- en welzijnsproblemen. Ze kunnen niet meer zo goed stofbaden nemen of hun vleugels uitslaan. Soms lopen ze moeilijk of kunnen ze niet meer op hun poten staan. Ook kunnen ze ‘doodgroeien’ (plotseling sterven door acute hartstilstand). Andere problemen zijn wonden aan de poten en ascitis, een dodelijke ziekte veroorzaakt door zuurstofgebrek. Gemiddeld sterft elke week 1% van het aantal kippen, in de mestperiode.
- Honger: De vleeskuikens waarmee wordt gefokt, krijgen uit voorzorg te weinig voer. Bij een normale hoeveelheid voer worden deze volwassen kippen te zwaar, waardoor ze zich niet meer kunnen vermenigvuldigen.
De gangbare vleeskuikenhouderij
Zo'n 70% van de vleeskuikenbedrijven in Nederland behoort tot de gangbare vleeskuikenhouderij. De bezettingsgraad in Nederland ligt gemiddeld op 18 tot 21 kippen per vierkante meter. De kippen krijgen voer te eten met bijvoorbeeld granen, zaden, soja, vismeel en melkbestanddelen. Ze worden na ongeveer 5 tot 6 weken (35-42 dagen) geslacht. In de gangbare vleeskuikenhouderij zitten de vleeskuikens dicht op elkaar op de grond in grote stallen.
Het aantal kuikens in de stal loopt op tot boven de 20.000. Ze kunnen niet naar buiten. Er is alleen kunstlicht, tot 20 uur per dag.
Kip uit de gangbare vleeskuikenhouderij wordt vooral geëxporteerd naar het buitenland.
De ‘nieuwe’ vleeskuikenhouderij
Door de veranderde vraag is ruim 30% van de vleeskuikenhouders overgeschakeld naar langzamer groeiende rassen die leven onder verbeterde omstandigheden. Hieronder vallen de supermarktketen-specifieke invullingen van de ‘Kip van Morgen.’ Kippen met een Beter Leven en een biologisch keurmerk voldeden hier al aan. Deze kippen hebben minder poot- en gezondheidsproblemen dan in de gangbare houderij. Tussen deze diervriendelijkere concepten zitten nog wel verschillen.
Alle supermarkten in Nederland zijn overgestapt naar de ‘Kip van Morgen’. De supermarkten hebben elk eigen eisen gesteld aan welzijn en leefomgeving die iets beter zijn dan in de gangbare vleeskuikenhouderij. Maar deze nieuwe concepten voldoen nog niet aan het 1 ster Beter Leven keurmerk. Deze kippen leven tussen de 45-49 dagen. Ze hebben iets meer ruimte (13,5 tot 17 kippen per vierkante meter) en een meer natuurlijk dag- en nachtritme.Deze kippen hebben over het algemeen nog weinig leefruimte en geen uitloop.
De ‘Kip van Morgen’ kan een tussenstap zijn naar het Beter Leven keurmerk. Verschillende supermarkten streven ernaar dat uiteindelijk alle kip voldoet aan minimaal 1 Beter Leven ster. Maar hiervoor is nog geen einddatum gesteld.
Het Beter Leven keurmerk van de Dierenbescherming en het biologisch keurmerk stellen strengere eisen aan het dierenwelzijn en de leefomstandigheden. Deze kippen hebben meer ruimte, afleidingsmateriaal en mogelijkheden om hun natuurlijk gedrag uit te oefenen. Hoe meer sterren, hoe beter de eisen aan dierenwelzijn. Deze kippen leven 56 dagen (1 ster) tot 81 dagen (3 sterren). Ze leven met 10 tot 13 kippen per vierkante meter. En ze krijgen daglicht en hebben een (overdekte) uitloop. De Boodschappenhulp Dierenwelzijn helpt je met kiezen voor kip waarbij rekening gehouden is met het leven van het dier.
Paringsgedrag
Hanen hebben scherpe nagels en sporen aan de poten. Hiermee kunnen hanen de hennen verwonden tijdens het paren, met name op dijbeen, rug en vleugels. Als gevolg daarvan ervaren de hennen chronische stress en angst.
De sporen en achterste tenen van de hanen worden al in de broederij verwijderd om de huid- en veerbeschadigingen bij de hennen te beperken. Dit zou minder vaak nodig zijn als de hanen:
- op het juiste moment bij de hennen zouden komen.
- met de hennen samen opgefokt werden.
- de hokken minder vol zouden zijn.
Hierdoor hebben ze minder stress, zijn ze meer aan elkaar gewend, hebben ze voldoende ruimte om te paren en een goede conditie.
Milieu
Van alle soorten vlees heeft kip de minste impact op het milieu. Kip heeft wel meer impact op het milieu dan plantaardige eiwitbronnen, zoals vleesvervangers, soja en peulvruchten.
Voor 1 kilo kippenvlees is minder voer nodig dan voor 1 kilo rund- of varkensvlees. Een snelgroeiende kip heeft maar 2 kilo voer nodig om 1 kilo te groeien. Daardoor legt het houden van kip minder beslag op landbouwgrond en waterreserves.
De vleeskuikenhouderij produceert veel kippenmest. De pluimveehouderij stoot via de mest ook broeikasgassen uit. Kip levert minder mest op per kilo vlees in vergelijking met een koe of een varken.
De biologische houderij gebruikt meer ruimte. Het grondwater raakt daardoor per hectare minder vervuild. Door de uitloop naar buiten kan de grond op bepaalde plekken wel extra belast raken. Verder hebben biologische kippen meer voer nodig voor ze slachtrijp zijn.
Ontbossing
Kippen eten graan en krachtvoer. Daarin zit meestal soja, dat komt voor een deel uit Zuid-Amerika. Daar wordt bos gekapt om in de toenemende vraag naar veevoer te voorzien. Langzaam groeiende rassen zoals biologische kippen hebben meer voer nodig voor ze slachtrijp zijn, omdat ze langer leven. Maar het voer van biologische kippen komt ook vaker uit de regio. Van alle tarwe en mais in Europa wordt ongeveer 20% gevoerd aan kip en gevogelte.
Dilemma tussen milieu en dierenwelzijn
Dierenwelzijn gaat niet altijd hand in hand met goed zijn voor het milieu. Kip uit de gangbare vleeskuikenhouderij heeft het laagste dierenwelzijn, maar is ook het minst slecht voor het milieu. Langzaam groeiende rassen hebben bijvoorbeeld meer voer nodig en scharrelkippen hebben een hoger landgebruik. Moet je dan kiezen voor het een of het ander? Een tussenoplossing kan zijn dat je kiest voor vlees met een lage milieubelasting, zoals kip, maar wel met een keurmerk voor dierenwelzijn, zoals Beter Leven 2 of 3 sterren of biologisch. Of je kiest ervoor om minder vlees te eten en het vlees dat je wel eet te selecteren op dierenwelzijn.
Etiket: waarop kun je letten bij kip?
Toegevoegd water
Het toevoegen van water aan rauwe, onbewerkte kip is niet toegestaan, anders mag het geen vlees heten. Onbewerkt wil zeggen: niet gemarineerd, gekruid, gemalen, gepaneerd, gerookt of een andere bewerking.
Aan bewerkt kippenvlees zoals kipgehakt mag water worden toegevoegd, bijvoorbeeld om het malser of zwaarder te maken. Daarbij worden vaak andere ingrediënten of hulpstoffen toegevoegd om het water te binden. Op het etiket kun je in de lijst met ingrediënten zien of er water is toegevoegd.
Soms ziet een kipproduct (bijvoorbeeld gemarineerde kipfilet) eruit als een heel stuk vlees zoals een lap of plak. Wanneer er dan meer dan 5% water is toegevoegd, moet dit bij de naam staan als ‘toegevoegd water’. In de lijst met ingrediënten kun je dan zien hoeveel water is toegevoegd.
Wie geen vlees of kip wil waaraan water is toegevoegd, doet er goed aan te letten op het etiket of naar de samenstelling te informeren bij de verkoper.
Vers, bevroren of diepgevroren
Kip kan op 3 manieren verkocht worden.
- Vers: kippenvlees wat nooit bevroren is geweest, maar ook nooit een hogere temperatuur dan 4 °C heeft gehad.
- Bevroren: kippenvlees dat wordt bewaard bij een temperatuur van lager dan -12 °C.
- Diepgevroren: kippenvlees dat wordt bewaard bij een temperatuur van lager dan -18 °C.
Aanduiding herkomst
Op kipproducten moet een ovale afbeelding staan met een afkorting van het land waar de verwerker is gevestigd. Dit geeft aan waar de laatste bewerking heeft plaatsgevonden, niet waar het product vandaan komt. Van puur kippenvlees (100%) moet op het etiket staan waar een kippenboutje of kipfilet vandaan komt en geslacht is.
Keurmerken
Er zijn houderijsystemen die meer rekening houden met het welzijn van de kippen. Ze krijgen er meer ruimte, groeien minder snel en kunnen soms naar buiten. Milieu Centraal heeft met medewerking van het Voedingscentrum en andere experts een aantal topkeurmerken aangewezen, die het hoogst scoren op: controle, transparantie, milieu, dierenwelzijn of mens en werk. Voor kip zijn dat:
Andere keurmerken
- BOB: er zijn in Nederland geen kipproducten of producten van ander pluimvee die beschermd zijn vanwege hun oorsprong, samenstelling of traditionele productiemethode. In Spanje en Frankrijk is wel kip met een beschermde oorsprongsbenaming (BOB) te koop. In Spanje gaat het om kip en hoen uit Prat, een gebied rond Barcelona. In Frankrijk hebben heel veel streken hun ‘eigen gevogelte’, zoals Loué en Bresse.
- Koosjer en halal: er zijn verschillende keurmerken en certificaten die aangeven dat een product koosjer of halal is.
Andere benamingen
Er is ook maiskip en Omega Balanskip te koop. Deze kippen hebben ander voer gekregen. Maiskippen krijgen plantaardig voer, hoofdzakelijk mais. Daardoor kan het vlees wat geler kleuren. De kuikens van de Omega Balanskip krijgen speciaal voer om de gehaltes aan omega 3- en 6-vetzuren in het vlees gunstig te beïnvloeden.
Voedingskenmerken
Gegevens per 100 g / ml (bron: NEVO)
Voedingswaarden
Energie |
Energiewaarde in kJ | 942 kJ |
Energiewaarde in kcal | 226 kcal |
Vet |
Vet totaal | 13,8 g |
Vetzuur |
Vetzuren verzadigd | 5,0 g |
Vetzuren trans | 0,3 g |
Vetzuren enkelvoudig onverzadigd cis | 3,4 g |
Vetzuren meervoudig onverzadigd | 2,9 g |
Vetzuren n-3 meervoudig onverzadigd cis | 0,3 g |
Vetzuren n-6 meervoudig onverzadigd cis | 2,7 g |
Vezel |
Voedingsvezel | 0,0 g |
Eiwit |
Eiwit plantaardig | 0 g |
Eiwit totaal | 25 g |
Vitamines |
Folaat equivalenten | 9,0 µg |
Foliumzuur toegevoegd | 0,0 µg |
Vitamine B1 | 0,06 mg |
Vitamine B12 | 0,29 µg |
Vitamine B2 | 0,22 mg |
Vitamine B6 | 0,271 mg |
Vitamine C | 0 mg |
Overigen |
Alcohol | 0 g |
Cholesterol | 110,0 mg |
Water | 58 g |
Koolhydraten |
Koolhydraten | 0,0 g |
Polyolen | 0,00 g |
Mono- en disacchariden | 0,0 g |
Polysacchariden | 0,0 g |
Natrium/zout |
Natrium | 0,074 g |
Zout | 0,185 g |
Mineralen |
Calcium | 13 mg |
Fosfor | 216 mg |
IJzer | 1,2 mg |
Jodium | 7 µg |
Kalium | 304 mg |
Magnesium | 25 mg |
Zink | 2,18 mg |
Informatie over bewaren, bereiden en duurzaam eten
Duurzaamheid |
Klimaatbelasting (kg CO2 eq. per 100g)* | |
1 = 100 gram CO2-eq |
|
Watergebruik (m3)** | |
1 = 120 liter water |
|
Landgebruik (m2 per 100g) | |
1 = 1 m2 |
|
* CO2-equivalenten: dit betekent dat we naast CO2 ook andere broeikasgassen meetellen, zoals methaan.** Gebruik van grond- en oppervlaktewater gebruikt voor irrigatie. Regenwater of hergebruikt water tellen we niet mee.