Polychloorbifenylen (PCB’s) zijn schadelijke stoffen. Ze komen voor in bepaalde soorten olie en plastic, bouwmaterialen en bestrijdingsmiddelen met chloor.
Ze kunnen via milieuvervuiling terecht komen in voeding.
Grote hoeveelheden PCB’s kunnen slecht zijn voor de gezondheid. Gemiddeld krijgen Nederlanders zo weinig PCB’s binnen, dat het niet schadelijk is.
Omschrijving
PCB's (polychloorbifenylen) zijn schadelijke stoffen die via milieuvervuiling terecht kunnen komen in voedingsmiddelen. PCB’s zijn moeilijk afbreekbaar en blijven daardoor heel lang in het milieu aanwezig.
Ongeveer 1/3 van de PCB's die je binnen hebt gekregen verlaat het lichaam weer via de ontlasting. De rest wordt in het vetweefsel opgeslagen. Afhankelijk van de chemische samenstelling, breekt het lichaam de PCB’s in enkele maanden tot tientallen jaren af.
Gezondheidseffecten
PCB’s zijn bij een te hoge inname schadelijk voor de gezondheid. Gemiddeld krijgen Nederlanders zo weinig PCB’s binnen, dat het niet schadelijk is.
Een deel van de PCB’s, de dioxineachtige PCB’s (DL-PCB’s) hebben hetzelfde gezondheidseffect als dioxines.
Er is dus een onderscheid tussen niet-dioxineachtige PCB’s, DL-PCB’s en dioxines.
Een te hoge inname van niet-dioxineachtige PCB’s veroorzaakt bij proefdieren schade aan de schildklier, lever en immuunsysteem en verminderde weerstand en vruchtbaarheid. Niet- dioxineachtige PCB’s zijn niet kankerverwekkend.
Veiligheid
PCB’s kunnen zitten in oudere transformatoren, bepaalde soorten olie en plastic, bouwmateriaal en bestrijdingsmiddelen met chloor. Sinds 2001 is de productie en het gebruik van PCB’s wereldwijd verboden. In Nederland zijn vóór 2003 alle apparaten die PCB’s bevatten uit de omloop gehaald. Productie van bestrijdingsmiddelen met chloor is in de meeste landen al zo’n 30 jaar verboden. DDT is het bekendste voorbeeld van een chloorhoudend bestrijdingsmiddel.
Wetgeving
Voor DL-PCB’s en dioxines is een gezamenlijke
toelaatbare wekelijkse inname (TWI) vastgesteld van 14 picogram (1/1000 microgram) per kg lichaamsgewicht.
Er is geen toelaatbare dagelijkse inname (TDI) vastgesteld voor de niet dioxineachtige PCB’s. Dat is niet nodig, omdat niet-dioxineachtige PCB’s altijd voorkomen in combinatie met DL-PCB’s en er heel streng gecontroleerd wordt op aanwezigheid van DL-PCB’s. Om dezelfde reden is er ook geen maximum toegelaten gehalte aan niet-dioxineachtige PCB’s in voedingsmiddelen vastgesteld.
Gemiddeld krijgen Nederlanders zo weinig PCB’s binnen dat het geen effect heeft op de gezondheid.